Stefan Zweig'le tanışmam Bir Çöküşün Öyküsü ve Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu kitapları ile oldu.Her ikisini de biraz "acayip" ve fazla belirsiz bulmuştum.Zweig yine Zweig olmasına rağmen bu kısa öyküleri beğendim diyebilirim.
.
Kitap 3 minicik öyküden oluşuyordu.Daha önce herhangi bir bookstagramda görmediğim için (yayınevi farklı zaten, farketmişsinizdir) çok merak ederek aldım.
.
İlk öykü, savaşın insanlar üzerindeki acı etkisine başka bir pencereden bakmış.Savaş sebebiyle kaybın her türlüsünü lanetlercesine yazılmış kibar, hüzünlü ve naif bir öykü.
.
İkinci öykü, ismiyle belli ettiği üzere kaybolup unutulmuş bir hayali irdeleyen, arayan bir öykü.
.
Üçüncü ise en acıklı olan diyebilirim.Yahudilerin küçük bir köyde, bir kış gecesinde yaşadıklarını okuyoruz.Lakin öykü kısa olduğu kadar akılda kalıcı ve etkileyici.Milleti ne olursa olsun ayrımlar ve savaşların en vahşi yüzünü bir kez daha can alıcı biçimde okumuş oldum.
.
Okumanızı kesinlikle tavsiye ederim diyorum ve yorumumu bitiriyorum.😊
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder